imanizar - verbo
i·ma·ni·zar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
imanizo imanizas imaniza imanizamos imanizais imanizam
| imanizava imanizavas imanizava imanizávamos imanizáveis imanizavam
| imanizei imanizaste imanizou imanizamos / imanizámos imanizastes imanizaram
| imanizara imanizaras imanizara imanizáramos imanizáreis imanizaram
| imanizarei imanizarás imanizará imanizaremos imanizareis imanizarão
| imanizaria imanizarias imanizaria imanizaríamos imanizaríeis imanizariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| imanizar
| Gerúndio
|
imanize imanizes imanize imanizemos imanizeis imanizem
| imanizasse imanizasses imanizasse imanizássemos imanizásseis imanizassem
| imanizar imanizares imanizar imanizarmos imanizardes imanizarem
| - imaniza (imanizes) imanize imanizemos imanizai (imanizeis) imanizem
| Pessoal imanizar imanizares imanizar imanizarmos imanizardes imanizarem
| imanizando
Particípio passado
imanizado | imanizada | imanizados | imanizadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : imanização
|