embudar - verbo
em·bu·dar intransitivo; transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
embudo embudas embuda embudamos embudais embudam
| embudava embudavas embudava embudávamos embudáveis embudavam
| embudei embudaste embudou embudamos / embudámos embudastes embudaram
| embudara embudaras embudara embudáramos embudáreis embudaram
| embudarei embudarás embudará embudaremos embudareis embudarão
| embudaria embudarias embudaria embudaríamos embudaríeis embudariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| embudar
| Gerúndio
|
embude embudes embude embudemos embudeis embudem
| embudasse embudasses embudasse embudássemos embudásseis embudassem
| embudar embudares embudar embudarmos embudardes embudarem
| - embuda (embudes) embude embudemos embudai (embudeis) embudem
| Pessoal embudar embudares embudar embudarmos embudardes embudarem
| embudando
Particípio passado
embudado | embudada | embudados | embudadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : embudamento
|