irmanar - verbo
ir·ma·nar transitivo
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
irmano irmanas irmana irmanamos irmanais irmanam
| irmanava irmanavas irmanava irmanávamos irmanáveis irmanavam
| irmanei irmanaste irmanou irmanamos / irmanámos irmanastes irmanaram
| irmanara irmanaras irmanara irmanáramos irmanáreis irmanaram
| irmanarei irmanarás irmanará irmanaremos irmanareis irmanarão
| irmanaria irmanarias irmanaria irmanaríamos irmanaríeis irmanariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| irmanar
| Gerúndio
|
irmane irmanes irmane irmanemos irmaneis irmanem
| irmanasse irmanasses irmanasse irmanássemos irmanásseis irmanassem
| irmanar irmanares irmanar irmanarmos irmanardes irmanarem
| - irmana (irmanes) irmane irmanemos irmanai (irmaneis) irmanem
| Pessoal irmanar irmanares irmanar irmanarmos irmanardes irmanarem
| irmanando
Particípio passado
irmanado | irmanada | irmanados | irmanadas |
|
Flexiona como : amar forma nominal : irmanação
|