decuplicar - verbo
de·cu·pli·car transitivo
| Indicativo |
|---|
| Presente
| Pretérito
imperfeito
| Pretérito
perfeito
| Pretérito
mais-que-perfeito
| Futuro
imperfeito
| Futuro
perfeito (condicional)
|
decuplico
decuplicas
decuplica
decuplicamos
decuplicais
decuplicam
| decuplicava
decuplicavas
decuplicava
decuplicávamos
decuplicáveis
decuplicavam
| decupliquei
decuplicaste
decuplicou
decuplicamos / decuplicámos
decuplicastes
decuplicaram
| decuplicara
decuplicaras
decuplicara
decuplicáramos
decuplicáreis
decuplicaram
| decuplicarei
decuplicarás
decuplicará
decuplicaremos
decuplicareis
decuplicarão
| decuplicaria
decuplicarias
decuplicaria
decuplicaríamos
decuplicaríeis
decuplicariam
| | Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
|---|
| Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo
(Negativo)
| decuplicar
| Gerúndio
|
decuplique
decupliques
decuplique
decupliquemos
decupliqueis
decupliquem
| decuplicasse
decuplicasses
decuplicasse
decuplicássemos
decuplicásseis
decuplicassem
| decuplicar
decuplicares
decuplicar
decuplicarmos
decuplicardes
decuplicarem
| -
decuplica (decupliques)
decuplique
decupliquemos
decuplicai (decupliqueis)
decupliquem
| Pessoal
decuplicar
decuplicares
decuplicar
decuplicarmos
decuplicardes
decuplicarem
| decuplicando
Particípio passado
| decuplicado | decuplicada | | decuplicados | decuplicadas |
|
Flexiona como : colocar adjetivo PP : decuplicado
forma nominal : decuplicação
|
