encavalitar - verbo
en·ca·va·li·tar transitivo; pronominal
Indicativo |
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Pretérito perfeito
| Pretérito mais-que-perfeito
| Futuro imperfeito
| Futuro perfeito (condicional)
|
encavalito encavalitas encavalita encavalitamos encavalitais encavalitam
| encavalitava encavalitavas encavalitava encavalitávamos encavalitáveis encavalitavam
| encavalitei encavalitaste encavalitou encavalitamos / encavalitámos encavalitastes encavalitaram
| encavalitara encavalitaras encavalitara encavalitáramos encavalitáreis encavalitaram
| encavalitarei encavalitarás encavalitará encavalitaremos encavalitareis encavalitarão
| encavalitaria encavalitarias encavalitaria encavalitaríamos encavalitaríeis encavalitariam
| Conjuntivo / Subjuntivo
| Imperativo
| Infinitivo
| Outras formas
|
---|
Presente
| Pretérito imperfeito
| Futuro
| Afirmativo (Negativo)
| encavalitar
| Gerúndio
|
encavalite encavalites encavalite encavalitemos encavaliteis encavalitem
| encavalitasse encavalitasses encavalitasse encavalitássemos encavalitásseis encavalitassem
| encavalitar encavalitares encavalitar encavalitarmos encavalitardes encavalitarem
| - encavalita (encavalites) encavalite encavalitemos encavalitai (encavaliteis) encavalitem
| Pessoal encavalitar encavalitares encavalitar encavalitarmos encavalitardes encavalitarem
| encavalitando
Particípio passado
encavalitado | encavalitada | encavalitados | encavalitadas |
|
Flexiona como : amar
|